Siódmy utwór cyklu. Jego centrum stanowią liryczne, żałobne monologi trojga osób idących odwiedzić grób (tytułowy kurhanek) młodej, nagle zmarłej dziewczyny i rzewnie ją opłakujących: Jasia (ukochanego dziewczyny), Matki i Przyjaciółki. Wprowadzeniem, dzięki któremu czytelnik orientuje się w realiach przedstawionego w tym romansie świata, jest krótka rozmowa dwojga pozostałych osób występujących w tym romansie, czyli Cudzego człowieka i Dziewczyny. Cały utwór przeczytasz tutaj.

Ważne. Zmarła miała na imię Maryla. Powtarzane przez troje żałobników słowa „Nie masz, nie masz Maryli” (wyraz „masz” należy w tym zdaniu rozumieć jako „ma”) odsyłają zarówno do śmierci fikcyjnej postaci, jak i do miłosnego zawodu samego Mickiewicza. Maryla Wereszczaka, siostra Michała, którego pamiętasz z podtytułu Świtezi, od niedawna Puttkamerowa, czyli żona Wawrzyńca Puttkamera, była wielką miłością poety. Jej imię pojawia się w Balladach i romansach już drugi raz (a pojawi się jeszcze kilka razy). Dla czytelników znających poetę – a takim książka była zadedykowana – był to fakt niezwykle znaczący.