Obok ludzi świat Ballad i romansów zasiedlają rozmaite osoby nieludzkie – z reguły albo już nieludzkie (upiory, duchy, zjawy, czyli ludzie po śmierci), albo ponadludzkie (czyli postaci potężniejsze od ludzi, podobne do nich cieleśnie).

Jedną z najbardziej interesujących postaci obdarzonych mocami potężniejszymi od człowieka jest starzec-pustelnik z Lilij, do którego zabójczyni idzie natychmiast po morderstwie, z jeszcze ciepłą krwią ofiary na rękach. Wygląda na to, że szuka ona zarazem sposobu na zachowanie tajemnicy i odpuszczenia grzechów. Starzec jednak odmawia jej rozgrzeszenia, wytykając brak żalu („Więc ci nie żal rozboju, / Ale tylko strach kary?”), ale też łagodzi  strach kobiety przed demaskacją: według bożego planu prawdę o śmierci męża mógłby wyjawić tylko on sam… Kiedy po roku bohaterka trafia do tego samego pustelnika ponownie, chce on, ot tak, wskrzesić nieżyjącego męża. Popłoch zbrodniarki sprawia, że ze łzą w oku starzec zmienia plany (w tym momencie zapadł na nią wyrok!) i wymyśla fortel z wieńcem. Widać więc, że łączy on w sobie cechy chrześcijańskiego kapłana, władnego odpuszczać grzechy w imieniu Boga, i pogańskiego maga, posiadającego moc wskrzeszania umarłych.